રાસ ગરબાની રમઝટ સાથે બદલાતો માહોલ..

આ વિષય પર મારું લખાણ જે માસિક સામાયિક ‘શંખનાદ’ નાં અંકમાં પ્રસિદ્ધ થયુ છે તેની ઝલક……

પૂજ્ય ગાંધીજીને……..

 

આજે ૨ ઓક્ટોબરે ગાંધીજી નાં જન્મદિને મનમાં રહી રહીને એક જ વિચાર ઘૂમે છે કે જો ગાંધીજી જીવતા હોત તો આજનું ભારત , આજના ભારત-પાકિસ્તાનના સંબંધો જોઈને શું અનુભવેત??? એ સત્ય, અહિંસાનાં પુજારીએ જે સ્વાયત્તતાનું સ્વપ્ન જોયું હતું એ આ છે??? આજના નેતાઓ ભલેને તે કોંગ્રેસ પક્ષના હોય શું ખરેખર ગાંધીજીના પોલીટીકલ વારસદારો છે???? આ મહાન આત્મા શું આજની રાજકારણની ગંદી રમત થકી દુ:ખી નહી થતો હોય???? આજના નેતાઓની આચાર અને વિચારોની અસંતુલીતતા જોઈ તેમનો આત્મા રડતો નહી હોય???? જો ખરેખર ગાંધીજીને સાચી અને પુરા દિલથી તેમના જન્મદિને હાર્દિક શ્રદ્ધાંજલિ આપવી હોય તો આ દેશના દરેક નાગરિકે ભ્રષ્ટાચાર વિરુદ્ધ અવાજ ઉઠાવવો પડશે, કમસેકમ તેમાં સહયોગ આપવાનો તો બંધ કરવો જ જોઈશે. આજના નેતાઓ પાસેથી તેમના થકી થયેલા લોક-કલ્યાણના કાર્યોનો હિસાબ માગવો જ પડશે. સત્ય અને અહિંસા શબ્દનો વાતોમાં જ નહી વર્તનમાં પણ ઉપયોગ કરવો પડશે. બાકી આજે તો ચિત્ર કંઈક આવું છે…!!!!!    

ગાંધી તું હવે ભાષણમાં  જ રહી ગયો,

થાય એટલો તારો ઉપયોગ થઇ ગયો……!!!

સત્ય-અહિંસાના સિદ્ધાંત તારા ઠાલાં ઠર્યાં,

બેઈમાનીનાં રૂપિયામાં હસતો રહી ગયો…..!!!!!

રાષ્ટ્રપિતાનું બિરુદ દઈને હાલ એ થયા,

સરકારી કચેરીઓની ભીંતે લટકતો થઇ ગયો….!!!

સત્તા આગળ શાણપણ નકામું જ ઠર્યું,

તું સત્તા સુધી પહોંચવાનો રસ્તો બની ગયો…..!!!!

              મૌસમી મકવાણા – ‘સખી’

સપ્રેમ શ્રધ્ધાંજલિ ……

હાર્દિકા, આમ તો મારી ભાણી પણ જાણે પહેલા ખોળાની દીકરી …… હું કોલેજમાં હતી ત્યારે તેનો જન્મ , મારા લગ્ન થયા ત્યારે ત્રણ-ચાર વર્ષની ને હું એને મારી સાથે સાસરે લઇ જ જઇશ એવો એને વિશ્વાસ….!! મારી સાથે એવો અતુટ નાતો કે લગ્ન પછી એક વર્ષ સુધી મારા પતિ સાથે એ બોલી નહી  કારણ કે એ મને તેની પાસેથી છીનવી ગયા હતા ….!! અતિશય લાગણીશીલ , સમજુ એવી આ હાર્દિકાની  કુદરતને ઈર્ષા આવી ને માત્ર ૧૬ વર્ષની ઉમરે એ અમારી વચ્ચેથી  વિદાય લઇ અનંતના પ્રવાસે ચાલી નીકળી. આજે ૨૪ સપ્ટેમ્બર તેના જન્મદિને તેને સપ્રેમ શ્રધ્ધાંજલિ ……

                         કાલે હતા જે સાથે, સ્મરણ બની ગયા…,

                        ને પાંપણો ભીની થવાના કારણ બની ગયા..!

                         માન્યું  હતું તમે કે , દુર થઇ  જશો  સૌથી…,

                               પણ પીડા બની પાસે રહેવાનું કારણ બની ગયા..!

                          બાંધ્યા હતા જે બારણે, શમણાં ભીના-ભીના…,

                        આજ હવે  ‘એ’  સુકાયેલા તોરણ બની ગયા..!

                        બીડી લીધાં નયન તમે , તેથી શું થઇ ગયું….,

                       યાદો  થકી  જાગવાના  કારણ  બની  ગયા..!

                        ફૂલોની સોબત હવે, મને ગમતી નથી સખી..,

                                     ખેરવી  કળીને,  ઉપવન  વેરણ  બની  ગયા..!!!!!!       

                                         મૌસમી મકવાણા – ‘સખી’   

સાવ અજાણ્યા

આજથી પાંચેક વર્ષ પહેલા મનાલી ૧૨ દિવસના ફેમીલી ટ્રેકિંગ માટે ગયા ત્યારે લગભગ આખા ગુજરાતમાંથી ૬૫ જણાનું ગ્રુપ હતું. શરૂઆતમાં ફોર્મલ ઓળખાણ એકબીજાની થઇ ને પછી તો એકબીજા સાથે એટલી મજા કરી છે કે ન પૂછો વાત….!!! આ રચના તે સમયે લખી હતી.

સાવ અજાણ્યા સુંદર ચહેરા, મળી ગયા અચાનક એવા,

પ્રક્રુતિને ખોળે બેસી ને, બની ગયા એ પતંગિયા જેવા,

ભુલી ગયા એ કાલ મળ્યા’તા, કેવું સાવ ફિક્કુ હસ્યાતા,

ઝરણાં સંગે ઝરતાં- ઝરતાં, હાથ ઝાલી હરતાં- ફરતાં,

બની ગયા એ સહજ એવા, લાગે જાણે કે બાળક જેવા,

હુંફાળા એક-મેક ના સંગે. બની ગયા એ મિત્રો એવા…!!

                                             મૌસમી મકવાણા – ‘સખી’

તારો ‘વાસ’….!!

પળ-પળ મનને તારો અહેસાસ છે,

એટલે જ ગરમ લાહ્ય મારા શ્વાસ છે..

ગયા તબીબ પાસે તો કહે‘તાવ’ છે,

એને શું ખબર કે મુળ એનું‘ઘાવ’ છે..

ભુવા કહે, એને વળગ્યું કંઈ ખાસ છે,

કેમ કહેવું કે દિલમાં તારો ‘વાસ’ છે..!!

          મૌસમી મકવાણા-‘સખી’

એ જ બંસીના સુરમાં…!!

 

મથુરા બેઠા કાન તમે ને હુ અહીઁ ગોકુળમાં,

બાજી રહ્યા છે કર્ણ મારા એ જ બંસીના સુરમાં…!! 

 

 લઇ બેડલુઁ પાણીડા ભરવા નિસરુ યમુના તટ જો,

     યાદ કેરા કાંકરી ચાળે ભીંજાઉ જળના પૂરમાં…….

 

મથુરા બેઠા કાન તમે ને હુ અહીઁ ગોકુળમાં,

બાજી રહ્યા છે કર્ણ મારા એ જ બંસીના સુરમાં..!!

 

    રાત-દિન હરપળ મુજને સાદ તારો સંભળાય જો,

      ચરણ બાહાવરા બની દોડે શૂળ ઉપડે આ ઉરમાં…

 

મથુરા બેઠા કાન તમે ને હુ અહીઁ ગોકુળમાં,

બાજી રહ્યા છે કર્ણ મારા એ જ બંસીના સુરમાં…!!

 

 

       ઠંડી હવાની લહેરખીએ લટ વિખરાય મસ્તીમા જો,

        સ્પર્શ તારા ટેરવાનો જગાડે સ્પંદન  આ રુહમાં……

 

મથુરા બેઠા કાન તમે ને હુ અહીઁ ગોકુળમાં,

બાજી રહ્યા છે કર્ણ મારા એ જ બંસીના સુરમાં…!!

 

કહે લોક કે કાન ગયા પણ જીવે મુજ હૈયામા જો,

     તન-મન-આતમ સઘળુ કાનો મારુ શું છે મુજમાં..!!

 

 મથુરા બેઠા કાન તમે ને હુ અહીઁ ગોકુળમાં,

બાજી રહ્યા છે કર્ણ મારા એ જ બંસીના સુરમાં…!!

                                   મૌસમી મકવાણા – ‘સખી’

 

મૈત્રીની મહેક…..

આ વિષય પર મારું લખાણ જે માસિક સામાયિક ‘શંખનાદ’ નાં ઓગષ્ટ માસના અંકમાં પ્રસિદ્ધ થયુ છે તેની ઝલક……

પડઘો..

કહે છે કે મૌન પણ પડઘાય છે ક્યારેક, કોક મોડ પર,

ને વેડફાય છે શબ્દો લગભગ સમજણ વિનાના છોર પર!!

નથી તાકાત મૌન સરીખી, અહીંયા સૌની પાસે ,

ભસે શ્વાન, તોય ગજરાજ મદમસ્ત મલપતો ચાલે,

છે યકિન જેમને ખુદપર, એને નથી ઝુકાવતા શબ્દો,

નિશ્ચય અટલ હો ચાલવાનો, એને નથી રોકતો રસ્તો,

સફળ છે જીવન સમજો ખુદને, ભલે દુનિયા નવ સમજે,

ફેલાશે સુગંધ આપોઆપ, જો ફુલ ઉપવનમાં ખીલશે..

મળે જો પડઘો મૌન નો ક્યારેક,કદીક,કોક મોડ પર,

રોકી લેજો ત્યાં કદમો ,વસાવજો જીવન તે છોર પર….

                                   મૌસમી મકવાણા – ‘સખી ‘

સૌ સંગાથે !!

શુઁ જરુરી છે, હમેશા એ સાબિત કરવાનુ??

જુનુ જ સઘળુ સારુ, નવાને શુઁ કરવાનુ!?

મિત્રતાનો અર્થ શુઁ જાણે નવી પેઢી અભાન,

સગાથી પહેલો ‘ફ્રેંડ’ દોડે જ્યારે પડે કૈઁ કામ!

ખોરાકી પણ જુની સારી ફાસ્ટફૂડનુઁ શુઁ કામ,

ભાખરી ઉપર શાક પાથરી ‘પીઝા’ નુ દે નામ!

રીત પ્રિતની જુની જ સારી નવા નુઁ શુઁ કામ,

સમર્પણને કહે ‘ડિવોશન’ આમ તો ઠામમા ઠામ!

મલાજો ને માનમર્યાદાનુ નવાને શુઁ હોય ભાન,

સસરાને પણ ‘પપ્પા’ કહીંને હેતે દેતા હાથ!!

અંતર બે પેઢીનુ શીદ ને વધારીએ છીએ આમ,

‘હાય’ કહે કે ‘જય શ્રીક્રુષ્ણ’ આપણે હેતથી કામ!

માહ્યલો તો એ જ રહ્યો બદલાઇ ગયુ છે ક્લેવર,

અન્દરના ગુણ તો એજ રહ્યા બદલાઇ છે ફ્લેવર!

આવકારીએ સૌ નવી ફ્લેવરને નવા ક્લેવર સાથે,

નવા-જુનાની પીંજણ છોડીને ચાલીએ સૌ સંગાથે !!

                             મૌસમી મકવાણા-‘સખી’

અણસાર…

ન હોઈને પણ તારો અણસાર મુજમાં સતત વર્તાય છે,

બની ગઈ છું આઈનો એવો જેમાં તુ જ દેખાય છે….!!!

 

મારું હોવું ન હોવું હવે એ વાત પર નિર્ભર છે,

હુંફ તારી પ્રાણ બની ક્યાં સુધી ફેલાય છે…..!!

 

સ્વરુપ કોઈ આપુ પ્રેમને એ મારા બસમાં નથી,

તાર વિનાની લાગણી ને કરંટ તારો ઝીલાય છે….!!

 

ગમો અને અણગમો પણ હવે હદ વટાવી ગયો,

હોય ઈનાયત તારી તો જ જાતનેય ગમાય છે….!!

                        મૌસમી  મકવાણા – ‘સખી ‘